Cor Beekman, een eenvoudige jongen uit Brielle, reisde de hele wereld over. Reizen zat in zijn bloed, zijn vader, grootvader reisden ook, zijn overgrootvader kwam uit Duitsland, zijn grootmoeder kwam uit Rusland, zijn broers reisden…. Wie hem wil volgen, begint in Brielle.

In Brielle werd Cor geboren, mogelijk aan de Dijkslop. Of hij een fijne jeugd had? Natuurlijk, voor een gezonde jongen is het leven een feest, zolang je niet op school hoeft te zitten en je ouders je niet van alles verbieden. Nu was ma Beekman niet de makkelijkste, maar ze stond denk ik veel toe. Pa Beekman was vaak op zee als varensgezel en ma had haar handen vol genoeg aan haar 7 kinders plus het op orde brengen van de ‘natte wasschen’ voor de wat rijkere vrouwen. Dus Cor was veel op straat te vinden.

Als hij 12 is, zit hij in Doetinchem, en van 1898 t/m 1902 in Alkmaar. Dat was per ongeluk, zijn ouders hadden het liever anders gezien, het rottige gevolg van een klein diefstalletje, echt te onbeduidend voor woorden. Baldadigheid, maar dan een graadje ernstiger. Het maakt dat Beekman wat ontheemd raakt van thuis. Had het reizen niet in zijn bloed gezeten, dan maakte dit het wel makkelijker om lang van huis te zijn.

Daarna Rotterdam, dan Den Helder, bij de Marine. Vervolgens een woonadres in Rotterdam, maar werk aan boord en als stoker naar havensteden in Engeland, Duitsland, Noorwegen zoals Newcastle, Middlesbro, Dunston, Hamburg. Kiel, Brunsbuttel, Narvik, Oxelosund, Utsira…. Maar ook Poirt Said, Suez, Batavia.
Met de Batavierlijn regelmatig naar Londen. Ook (in elk geval tijdens de oorlog) Liverpool, Halifax, New York, Philadelphia, Swansea.

Hoe vaak zou hij Port Said zijn gepasseerd? Door het Suezkanaal en de Golf van Aden naar Nederlands Indië? Altijd weer kwam hij terug in Rotterdam, letterlijk zijn thuishaven. Tot 10 mei 1940 aanbreekt. Kort tevoren was hij ingescheept op de Schieland en daarna kon hij niet meer naar huis. Varen, varen omdat het moest, niet vanwege het bloed maar door de vaarplicht.

Tenslotte kwam hij nooit meer thuis, want 125 mijl uit de kust van Ierland, op de Atlantische Oceaan, vond hij zijn einde. Zijn leven was menselijkerwijs niet af toen hij in zijn zesenvijftigste levensjaar zijn laatste adem uitblies. Een vermoeide zucht die onhoorbaar opging in de nachtelijke februariwind die zacht streek over de drijvende sloep op de Atlantische Oceaan. Het slot van een avontuur dat ‘leven’ heet en dat begonnen was in 1884.